Fragment listu \[do rodziców\] z dn. 22.V.\[1922 r.\], Paryż \: \"...Szalenie czułam się szczęśliwa, gdy mnie ta paryska publiczność oklaskiwała bez końca. Po arii Mozarta trwały oklaski i owacja dobre siedem minut \! Wyli wszyscy krzycząc \"bis\", ale nie daje się już bisów \[...\] Cały ansamble był cudowny, zatem przedstawienie szło jak z płatka. Serafin dyrygował przecudnie, co to za znakomity dyrygent i bardzo dobry dla wszystkich. Teraz widzę, że jestem u szczytu sławy...\"